Dwieście lat minęło odkąd młody szlachcic Kain został brutalnie zamordowany przez rzezimieszków, przed tawerną w miasteczku Ziegsturhl. Dwieście lat później Kain był już silnym wampirem i dokładnie wiedział kim tak naprawdę jest - ostatnim pozostałym przy życiu z Kręgu Dziewięciu i Strażnikiem Równowagi. Postanowił podbić Nosgoth i z pomocą wskrzeszonego po dekapitacji Voradora, zebrał armię i wyruszył na podbój krainy. Jednak jego armie padły ofiarą spisku, poległy pod miastem Meridian, a sam Kain został ciężko ranny; co gorsze - utracił Soul Reavera, potężny miecz, który prawowicie mu się należał. Od tamtych wydarzeń minęło kolejne dwieście lat, które Kain spędził w śpiączce. Jednak gdy się obudził, nie był już taki sam. Utracił prawie całą swą moc i siłę, a jego pamięć prawie nie istniała. Samo Nosgoth nie wygląda lepiej: na ulicach panoszą się rzezimieszki, a krainą rządzi Hash'ak'gik, który to pokonał Kaina i przybrał imię Lord Sarafan. Teraz Kain, z pomocą tajemniczej organizacji, Cabal, próbuje odzyskać swe moce i ponownie pokonać swego zaprzysięgłego wroga oraz odebrać to, co według niego mu się prawowicie należy.
Piękna wampirzyca, jedna z wielu córek Voradora. Była pierwszą osobą, jaką Kain zobaczył po swym przebudzeniu w niezbyt wesołej przyszłości Nosgoth. To właśnie ona nauczyła go na powrót polować, walczyć i poruszać się w zdominowanym przez dziwną magię mieście. Później jednak coś się pomiędzy nią i Kainem popsuło, ponieważ pod wpływem opowieści Voradora, Umah zaczęła postrzegać Kaina jako żądnego władzy potwora, który nie cofnie się przed niczym, by władać Nosgoth, tak jak to niegdyś czynił. By temu zapobiec, wykradła mu Kamień Nexus, kluczowy przedmiot w walce o odzyskanie władzy, za co została przez Kaina osądzona i zabita za zdradę.
Przywódca Wampirzego Ruchu Oporu, tajemniczej organizacji istniejącej w Meridian i walczącej z Sarafanami. Vorador to najstarszy żyjący wampir w Nosgoth. W jakiś niezwykły i tajemniczy sposób przywrócony do życia po jego egzekucji czterysta lat temu. Niegdyś Vorador był zapalczywym wrogiem wszystkiego co ludzkie, był egoistyczny i dumny, ale też pogardliwy i sadystyczny w stosunku do wszystkiego, co nie było wampirze. Nie wiadomo, co spowodowało zmianę, ale najprawdopodobniej sprawił to Kain i fakt, że Vorador został ścięty i potem przywrócony do życia, co mogło dać mu do zrozumienia, że życia nie wolno trwonić. Kiedy młody wampir chciał podbić Nosgoth i sprawić, by rządziły w nim wampiry, Vorador zgodził się i stworzył armię, która poległa pod Meridian, a Kain, jako jej dowódca, został pokonany i zapadł w sen na dwieście lat. W tym czasie Vorador zszedł do podziemia i starał się uratować resztę pozostałych przy życiu wampirów, którzy nie sprzedali się Lordowi Sarafan. Tych, którzy się sprzedali starał się przekonać, by z powrotem przeszli na jego stronę. I wtedy właśnie zjawił się Kain, który jako pierwszy odkrył zmianę, jaka zaszła w starym wampirze.
Bardziej znany pod imionami Hash'ak'gik, Niewypowiedziany oraz Mroczna Istota, Lord Hylden to przywódca rasy Hyldenów, która eony przed narodzeniem Kaina walczyła ze Starożytnymi Wampirami o władzę w Nosgoth. Przegrali i zostali wygnani do innego, mrocznego i wypaczającego duszę i ciało wymiaru, za co przeklęli wampiry rządzą krwi i nieśmiertelnością. Od tej pory próbują z powrotem powrócić do Nosgoth. Gdy Kain odmówił zabicia się i Filary rozpadły się, Lord Hylden przeszedł pomiędzy wymiarami i znów znalazł się w Nosgoth. Wskrzesił Zakon Sarafan, lecz tym razem pod swoim przywództwem. Na jego drodze do całkowitego przejęcia Nosgoth ponownie stanął Kain, który wcześniej pokonał go pod Filarami, ale w tym starciu przegrał i zapadł w śpiączkę na dwieście lat. W tym czasie Lord Hylden przejął władzę w Nosgoth, zniewolił ludzi i wymordował większość wampirów. Zdążył też daleko za Wielkim Morzem Południowym zbudować Miasto Hyldenów, gdzie znajdowała się brama łącząca Nosgoth z wymiarem, gdzie Hyldeni zostali wygnani. Wtedy ponownie na jego drodze pojawił się Kain i znów, tym razem z pomocą Wampirzego Ruchu Oporu, pokonał Lorda Sarafan, zamknął bramę i odzyskał władzę w Nosgoth, które później zmienił w swe imperium.
Tajemnicza istota mieszkająca w najbardziej niegościnnych zakątkach Kanionów Nosgoth, opanowanych przez przemytników, a od pewnego czasu przez demony na usługach Hyldenów. Vorador powiedział, że jest starsza nawet niż on sam i skierował do niej Kaina, by pomogła mu w odnalezieniu tajemniczego Urządzenia, którego Lord Hylden zamierzał użyć, by zapanować nad Nosgoth. Po rozmowie zgodziła się pomóc młodemu wampirowi i zaoferowała mu swą krew, ale Kain nie chciał jej przyjąć, ponieważ stwierdził, że Seer nie wygląda jak żaden wampir, ba! żadna istota, jaką do tej pory spotkał. Po namyśle zgodził się jednak, wypił jej krew, a także zaproponował przyłączenie się do niego, ale wtedy to Seer odmówiła mówiąc, że jej przeznaczenie leży gdzie indziej i tak się rozstali.
A kim tak naprawdę jest Seer? To jedyna przedstawicielka rasy Hyldenów, której w jakiś sposób udało się uniknąć wygnania i przemiany w odrażające monstrum, jakimi są teraz jej bracia. Widać też wyraźnie, że nie jest przez to lubiana przez resztę swej rasy, ponieważ to właśnie Lord Hylden życzył jej śmierci w płomieniach.
Bestia to tajemnicza istota, którą Kain spotyka zaraz po wejściu do Urządzenia. Znajduje ją w złym stanie, za glifowymi barierami. Z początku wampir jest zdziwiony, dowiadując się, że stworzenie zna go, ponieważ on sam nie przypomina sobie, by kiedykolwiek się spotkali. Pomimo iż Kain nie ufa Bestii, to jednak przyjmuje jej pomoc; wpierw w odnalezieniu Budowniczego, który może pomóc mu zniszczyć urządzenie, a potem w dostaniu się do samego serca machinerii, zwanego Masą.
Gdy Kain powraca po zniszczeniu Masy na najwyższy poziom Urządzenia, w klatce, gdzie za każdym razem widział Bestię, tym razem klęczała istota o niebieskiej skórze i czarnych skrzydłach. Nieznajomy przedstawił się jako Janos Audron, wieki temu zamordowany przez Sarafan, a potem wskrzeszony i opętany przez Lorda Sarafan, czyli Hash'ak'gika. Janos wyjaśnił Kainowi w jaki sposób tu trafił, a także powód jego uwięzienia. Opowiedział o tym jak Lord Sarafan zamknął go tutaj, by nakarmić Urządzenie jego życiem oraz pozbawił krwi, co zmieniło go w przerażające monstrum, które Kain widział poprzednio. Potem zabrał młodego wampira i obaj przenieśli się do Sanktuarium, gdzie wraz z Voradorem wymyślili plan, który miał ponownie wygnać Hyldenów z Nosgoth. Plan się powiódł, lecz niestety Janos i tym razem nie miał szczęścia, ponieważ został wygnany do Mrocznego Wymiaru wraz z nimi.
Faustus był jednym z legionistów w wampirzej Armii Kaina, ale po jej klęsce postanowił opowiedzieć się po stronie zwycięzcy, czyli Sarafan. Jako żołnierz Kaina nie wyróżniał się niczym szczególnym, lecz w służbie Sarafanom jego zadaniem jest tropienie i likwidowanie zagrażających im wampirów, głównie członków grupy Cabal. Jak sam powiedział "któż jest lepszy w polowaniu i chwytaniu wampira, niż potężniejszy wampir?". Jego terenem działania jest Niższe Miasto, czyli właśnie teren, gdzie kryjówkę ma Ruch Oporu. Gdy po latach spotkał Kaina, wiedział już, że jego dawny pan powrócił, ale zamiast do niego przystać, zapragnął go zabić. Jednak zadanie, jakie sobie postawił, okazało się dla niego zbyt trudne i za swą zdradę zapłacił najwyższą cenę.
Marcus był jednym z zaufanych generałów Kaina, do czasu aż ten nie chciał go zabić, najwyraźniej z powodów osobistych. Po bitwie armii Kaina z siłami Lorda Sarafan, Marcus przyłączył się do tego drugiego, ponieważ uznał, że lepiej jest być po stronie wygranych. Podczas długich lat, które Kain spędził w śpiączce, mroczny dar Marcusa ewoluował i w końcu wampir był w stanie kontrolować umysły większości istot, z jakimi się zetknął. Gdy ponownie spotkał Kaina, chciał zniewolić i jego, a potem zaprezentować swego niewolnika Lordowi Sarafan, ale Kain okazał się być dla Marcusa zbyt mocny psychicznie. Wtedy rozpoczęła się pogoń, ponieważ Marcus potrafił też czytać w myślach i dowiedział się, że Kain poszukuje Biskupa Meridian, więc postanowił dotrzeć do niego pierwszy. Udało mu się, lecz nic nie wskórał, ponieważ w chwilę po nim pojawił się Kain i rozpoczęła się walka pomiędzy dwoma dawnymi sojusznikami, którą Marcus, niestety, przegrał.
To jeden z wampirów stworzonych przez Voradora, który zdecydował się pomóc młodemu jeszcze, samozwańczemu władcy Nosgoth podbić Krainę. Sebastian był jednym z generałów Kaina, a wyżej od niego stał już tylko Magnus. To on wraz z całą resztą zaplanował kampanię wojenną i stał boku Kaina, gdy ten, kawałek po kawałku, zdobywał Nosgoth. Jednak Sebastian, oprócz swych niewątpliwych zalet jako wojownika, był też ambitny i rządny władzy i bardzo nie podobała mu się rola sługi w armii Kaina. Dlatego zdradził swego dowódcę i sprzymierzył się z Lordem Sarafan, który to obiecał mu władzę, której Sebastian zawsze pożądał. Armia Kaina wpadła w pułapkę, została wyrżnięta, a sam Kain ciężko ranny i w efekcie zapadł w śpiączkę. Przez dwieście lat snu Kaina, Sebastian cieszył się względami Lorda Sarafan i władzą, jakie te względy dawały, do czasu aż ponownie nie zjawił się Kain i zemścił się za zdradę.
Kain po raz pierwszy spotkał Magnusa, gdy ten ścigał jednego z więźniów po Wiecznym Więzieniu. Najpierw usłyszał krzyki obu, a potem zobaczył zmasakrowanego wampira, dźwigającego na plecach kocioł z rozżarzonymi węglami. Z początku Kain nie rozpoznał Magnusa, ale gdy go pokonał, Magnusowi wrócił rozum i opowiedział Kainowi kim jest i co się z nim stało. Okazało się, że Magnus był najlepszym generałem Kaina i prawie tak dobrym wojownikiem jak sam władca wampirów. W noc zasadzki urządzonej przez Sebastiana, Magnus zniknął, a Kain pomyślał, że ten go zdradził i tak jak inni przeszedł do obozu Hash'ak'gika. Tym czasem Magnus samotnie wyruszył, by pokonać Lorda Sarafan, ale nie udało mu się. Hash pokonał go, odebrał mu rozum i wtrącił do Wiecznego Więzienia, gdzie miał przez wieczność płacić za zamiar zabicia władcy Hyldenów. Gdy Kain się o tym dowiedział, zlitował się nad Magnusem i dobił go, wyciągając z niego jego Mroczny Dar, który okazał się najsilniejszym ze wszystkich.
Człowiek, który jest głową Katedry znajdującej się w Wyższym Mieście Meridian, dzielnicy bogatych kupców i zamożnego mieszczaństwa. To starzec, który całe życie wierzył w życie po śmierci, ale na starość zaczął wątpić i dlatego przystał do Cabal, Wampirzego Ruchu Oporu, ponieważ w zamian za pomoc wampirom obiecano mu Mroczny Dar, czyli życie wieczne, o którym marzył. Problemy dla biskupa zaczęły się, gdy Sarafanie odkryli jego powiązania z Cabal i zaczęli go ścigać. Wtedy zjawił się Kain, by dowiedzieć się, jak niepostrzeżenie wejść do Twierdzy Sarafan, jednak gdy znalazł starca, ten był już pod kontrolą Marcusa, który przejrzał plany swego dawnego dowódcy i zniewolił umysł starca. Gdy Kain pokonał Marcusa i uwolnił starca spod czaru wampira, Biskup zaprowadził Kaina do Twierdzy i było to ostatnie co o nim wiadomo.
Budowniczy to Hylden, który w czasach wojen swej rasy ze Starożytnymi Wampirami zbudował Urządzenie, machinerię dorównującą wielkości miastu, która miała zniszczyć wszystkie wampiry w Nosgoth. Jednak nigdy nie udało mu się dokończyć swego dzieła i dlatego Urządzenie pozostawało nieużywane przez eony, do czasu aż Lord Hylden ukończył rozpoczęte dzieło. Gdy zjawił się Kain, Budowniczy sam przyznał, że zbudował tę potworność z dumy i arogancji, lecz w końcu zdał sobie sprawę, że źle postąpił i zgodził się udzielić Kainowi pomocy w zniszczeniu swego dzieła w zamian. Ceną za pomoc miała być śmierć, którą młody wampir miał mu zadać, ponieważ Budowniczy nie chciał już dłużej cierpieć w Wiecznym Więzieniu, do którego trafił. Kain zgodził się i wypił krew Hyldena, która miała moc zniszczenia serca Urządzenia, Masy.
Duncan był niezbyt rozgarniętym odźwiernym w Niższym Mieście, jednej z głównych dzielnic Meridian. Pilnował wejścia do części przemysłowej i otwierał je tylko pracownikom nocnej zmiany. Gdy Kain spotkał go po raz pierwszy i poprosił o przepuszczenie go, Duncan wyraźnie odmówił mówiąc, że wpuszcza tylko nocną zmianę, na co Kain odpowiedział, że jest nocną zmianą, ale odźwierny ponownie odmówił. Wtedy Kain poszedł do pobliskiego pubu i barmanka, niezbyt zresztą pochlebnie wyrażając się o odźwiernym, powiedziała wampirowi hasło i dopiero po jego usłyszeniu Duncan był skory do pomocy.
Postać ta znalazła się tutaj, ponieważ dialog pomiędzy nią, a Kainem uważam za najbardziej zabawny i dwuznaczny ze wszystkich pięciu gier całej serii.
Legacy of Kain copyright © (1997) Silicon Knights and (1999-2003) Crystal Dynamics | This site copyright © 2008-2022 All rights Reserved.
Layout by robaczek | e-mail: robaczek1913@o2.pl | Steam: robaczek1913 | Discord |
