Szlachcic z miasta Coorhagen, któremu zdarzyło się być w niewłaściwym miejscu o niewłaściwej porze (lub odwrotnie, w zależności, z której strony na to patrzeć). Podczas pobytu w osadzie na dalekim południu Nosgoth, Ziegsturhl, karczmarz odmówił mu napitku i Kain musiał opuścić tawernę. Na zewnątrz zaatakowali go bandyci i brutalnie zamordowali. Po śmierci dostał od Nekromanty Mortaniusa szansę na ponowne życie. Kain zgodził się bez wahania i powrócił do Nosgoth, ale nie jako człowiek, lecz wampir. Pomścił swą śmierć, ale wtedy Nekromanta powiedział, że prawdziwych winnych jego śmierci musi szukać przy Filarach. Tam Kain spotkał Ariel, która powiedziała mu, że lekarstwa na swą klątwę musi szukać poprzez zniszczenie zepsucia, które toczyło Nosgoth. Tak rozpoczęła się historia Kaina i jego polowanie na Strażników Filarów Nosgoth.
Nekromanta Mortanius jest jedną z najstarszych żyjących w Nosgoth istot. Wiekiem dorównują mu jedynie Strażnik Czasu Moebius i wampir Vorador. Mortanius, podobnie do Voradora, pamięta czasy Starożytnych Wampirów, ponieważ to on, wraz z Moebiusem, przewodził krwawej rewolcie przeciwko nim, co doprowadziło do przejęcia przez ludzi pieczy nad Filarami Nosgoth. Wtedy Mortanius myślał, że zrobił dobrze, ponieważ uważał wampiry za zarazę, którą za wszelką cenę należy wytępić, ale po latach zdał sobie sprawę, że się mylił. By odpokutować choć część swych grzechów, których na sumieniu ma niemało, ukartował zabójstwo szlachcica z Coorhagen imieniem Kain, a potem wskrzesił go jako wampira, wybrańca, którego przeznaczeniem jest uratowanie Nosgoth przez upadkiem. O czym wiedzieli nieliczni, lub nikt poza nim samym, Mortanius został opętany przez władcę Hyldenów, Hash'ak'gika, który to kierował większością poczynań Nekromanty; między innymi kazał sobie składać krwawe ofiary w katakumbach Katedry Avernus.
Ariel to widmo zamordowanej w chwili narodzin Kaina Strażniczki Filaru Równowagi. Jak się później okazało, jej zabójstwo zostało dokładnie zaplanowane i miało na celu skorumpowanie Kręgu Dziewięciu, do czego przyczyniło się szaleństwo jej ukochanego Nupraptora, Strażnika Filaru Umysłu, który postradał zmysły po jej śmierci. Ale nie to było najgorsze. Z chwilą śmierci Ariel narodził się jej następca, który również został skorumpowany, co było największym zwycięstwem wrogów powierników Pillarów. Uciekając w śmierć, Ariel sama pozostała jedynym nieskorumpowanym członkiem Kręgu Dziewięciu. Ratunku dla siebie, przykutej do Filarów w chwili swej śmierci, upatrywała w młodym wampirze, Kainie, któremu powiedziała, że ratunek przed wampirzą klątwą odnajdzie, gdy zabije wszystkich pozostałych przy życiu Strażników. Kain zgodził się, ale nie wiedział, że Ariel ukryła przed nim najważniejszą informację: że był on jej następcą, więc na końcu i on będzie musiał odebrać sobie życie.
Krętacz i manipulator, a także jeden z najstarszych żyjących w Nosgoth ludzi. Pamięta jeszcze czasy Starożytnych Wampirów, ponieważ to właśnie on, pospołu z Nekromantą Mortaniusem, doprowadził do krwawej rewolty ludzi przeciwko skrzydlatym istotom, Starożytnym Wampirom, i przejęcia przez jego rasę władzy nad Filarami. Od tego czasu Moebius stara się zmieść, wszelkimi możliwymi środkami, wampiry z powierzchni Nosgoth. Jego drugim zajęciem jest mamienie ludzi jako Wyrocznia Nosgoth, która miejsce swe ma daleko w górach północy, gdzie nieliczni śmiałkowie przeprawić się muszą przez najeżone pułapkami pieczary wydrążone we wnętrzu góry, by - jeśli im się powiedzie - spotkać się z Wyrocznią i usłyszeć jej enigmatyczne odpowiedzi na swe pytania. Pewnego dnia zawitał też do niego wampir Kain, nieświadom, że przez bycie wampirem, stał się największym wrogiem Moebiusa, który jednak rady mu udzielił.
Najstarszy i jeden z najpotężniejszych żyjących w Nosgoth wampirów, Vorador pamięta jeszcze czasy, gdy po świecie chodziły starożytne, boskie istoty, które z niego uczyniły wampira. Z biegiem czasu, gdy populacja wampirów w Nosgoth zaczęła rosnąć, ludzie zaczęli na nie polować, co bardzo się Voradorowi nie podobało. Za wspieranie krucjaty przeciwko wampirom, Vorador w akcie zemsty zarżnął sześciu Strażników Filarów i nie przejmował się już ludźmi, poza posiłkami, za które ich uważał. Zamieszkując okazałą i bardzo starą rezydencję w sercu Bagien Termogent, Vorador znany był ze swych bestialskich praktyk w stosunku do ludzi, ale także z tego, że przygarniał pod swe skrzydła każdego potrzebującego pomocy wampira. Pomógł też Kainowi, choć nie wyglądało na to, by obaj się polubili, co dobitnie świadczy o jego oddaniu swej rasie.
Malek to ostatni z kapłanów-wojowników Zakonu Sarafan, utworzonych przez Krąg Dziewięciu, by przeciwstawili się wampirzej pladze. Pięćset lat przed tym jak Kain został wampirem, Malek dopuścił do rzezi kręgu przez wampira Voradora, a który to Krąg zobowiązany był ochraniać. Za swą porażkę Nekromanta Mortanius, jeden z trójki ocalałych wtedy Strażników, wyrwał duszę z ciała paladyna i zespolił ją z magiczną, piekielną zbroją, co sprawiło, że Malek stał się nieśmiertelny i zmuszony służyć Kręgowi już zawsze. Od tej pory Paladyn nie zawiódł już żadnego członka kręgu, ale nie zmieniło to też jego temperamentu, ponieważ ciągle nienawidził i mordował wampiry, a nade wszystko pragnął zemścić się na tym, którego uważał za sprawcę swego cierpienia - Voradorze. Wtedy na jego drodze stanął Kain, który przybył go zabić. Pomimo iż wampir poniósł sromotną klęskę, wyciągnął jednak ze swej porażki wnioski. Następnym razem przyprowadził ze sobą Voradora i w końcu Malek miał swą szansę wyrównania rachunków ze swym zajadłym wrogiem.
Irmok to człowiek, którego Kain spotyka w Steinchencröe. Jest raczej niespełna rozumu, ponieważ obłąkańczo miesza w swej misce oraz wcale nie boi się Kaina, kiedy ten do niego podchodzi. Kain natomiast jest szaleńcem dość zainteresowany, ponieważ zdaje się być jedyną ludzką istotą, która wie kim ten jest naprawdę i się go nie boi. Ma też nadzieję, że szaleństwo Irmoka wyjawi mu jakąś głębszą prawdę, której poszukuje. Irmok mówi Kainowi, że ludzie w mieście stronią od niego, więc rozumie uczucia Kaina, którego ludzie też unikają. Mówi też, że będą inni, którzy będą z do niego mówić, ale Kain musi wiedzieć, gdzie ich szukać.
Mentalista Nupraptor to Strażnik Filaru Umysłu. Powszechnie poważany, a w stronach, gdzie miał swoje Ustronie, uważany niemal za boga. Prywatnie był jednak ukochanym zamordowanej Strażniczki Równowagi, Ariel. Gdy znalazł jej ciało, popadł w szaleństwo, które obrócił przeciwko innym Strażnikom, których to uważał za winnych śmierci swej ukochanej. W tym momencie Nosgoth zaczęło umierać, ponieważ wraz z postępującą degradacją umysłów Strażników, zaczęły umierać też Filary Nosgoth, które są odzwierciedleniem siły witalnej całej krainy. Sam Nupraptor, w swym szaleństwie, wymordował lub okaleczył służbę w swym Ustroniu, a sam zaszył sobie usta i oczy, by odciąć się całkowicie od świata, który stracił dla niego całkowitą wartość i sens. Wtedy właśnie przyszedł do niego Kain.
DeJoule to Strażniczka Filaru Energii, która sprzymierzyła się z dwójką innych Strażników, Banem i Anarcrothe, by zaprowadzić w Nosgoth porządek jaki cała trójka od jakiegoś czasu zaprowadzała na dalekiej północy Nosgoth zwanej Mrocznym Edenem. Dzięki jej mocy trójce Strażników udało się stworzyć wciąż powiększającą się, magiczną kopułę, odgradzającą Mroczny Eden od reszty krainy. Podobnie do reszty Strażników również nienawidziła Kaina, jako że ten był wampirem. Jednak nie trwało to długo, ponieważ zginęła od jego miecza.
Anarcrothe to Strażnik Filaru Stanów. Jego specjalnością jest alchemia i magia z tym związana. Co dla czarnoksiężnika i alchemika niecodzienne, sprzymierzył się z dwójką innych Strażników, DeJoule i Banem, by wraz z nimi ukształtować Nosgoth wedle ich woli. Jako swą siedzibę wybrali wierzę wznoszącą się w regionie na północy Nosgoth, zwanym Mrocznym Edenem. Tam Anarcrothe wraz z pozostałą dwójką zajmował się mutacją stworzeń i roślin, które po ich zabiegach przybierały groteskowe kształty i stawały się agresywne. Gdy do zamku Mrocznego Edenu przybył Kain, by zabić Strażników, Anarcrothe uciekł, czym wywołał gniew młodego wampira. Jakiś czas później Kain spotkał go ponownie, gdy alchemik przybył do Mortaniusa, do Filarów, gdzie Nekromanta czekał na Kaina. Wampir podsłuchał wtedy rozmowę dwóch Strażników. Anarcrothe zdradził, że to Mortanius stał za śmiercią młodego szlachcica i to on również napuścił go na Krąg Dziewięciu. Powiedział też, by Mortanius zaniechał swych manipulacji, ponieważ będzie zmuszony go zabić. Nekromanta nie przestraszył się i rozpoczęła się walka, z której on wyszedł zwycięsko, a alchemik stracił w niej życie dość szybko i brutalnie.
Bane to Strażnik Filaru Natury, który sprzymierzył się z Anarcrothem i DeJoule w celu zaprowadzenia w Nosgoth porządku jakim według niego był Mroczny Eden i jego przerażający mieszkańcy. Jako Strażnik Natury miał władzę nie tylko nad zwierzętami, ale nad siłami natury jako takimi. Gdy na jego drodze stanął Kain, zaczął zamieniać ubitą ziemię w wodę. Chciał zabić Kaina nie tylko dlatego, że ten przybył odebrać życie jemu i reszcie Strażników, ale też dlatego, że uważał go za afront dla samej Natury; istotę jednocześnie martwą i żywą, która nie ma prawa stąpać po ziemi.
Lady Azimuth to matriarchini Avernus, tak miasta, jak i wielkiej katedry znajdującej się w jego centrum. Sprawuje ten urząd pospołu z Nekromantą Mortaniusem, jednak wygląda na to, że oboje starają się nie wchodzić sobie w drogę. Można powiedzieć, że jeśli Azimuth panuje w Katedrze, to Nekromanta niepodzielną władzę sprawuje pod nią, w jej mrocznych katakumbach. Poprzez szaleństwo Nupraptora, Azimuth zaczęła przyzywać do Nosgoth demony z Mrocznego Wymiaru, gdzie Starożytne Wampiry wygnały niegdyś Hyldenów; mówi się, że z pomocą run spisanych ludzką krwią. Demony te, całkowicie jej posłuszne, rozpełzły się po mieście, wymordowały niemal całą ludność i splądrowały miasto, pozostawiając jedynie zgliszcza. Nie tknęły jednak samej Katedry, ponieważ były na tyle inteligentne, by nie kąsać ręki, która je karmi. Sama Azimuth miała o wiele bardziej ambitne plany, wypuszczenia tejże plagi na całe Nosgoth, ale w tym momencie na jej drodze stanął Kain.
Ottmar to władca panujący w Willendorfie, królestwie leżącym na południowym-wschodzie Nosgoth. Przez swych podanych uważany za sprawiedliwego i mądrego władcę; można by powiedzieć, że jego poddani go ubóstwiają. Jest też zwierzchnikiem jednej z największych sił militarnych Nosgoth, Milicji Willendorfu, doskonale wyszkolonej armii oddanych mu rycerzy. Jego królestwo jest jednym z najbogatszych, głównie przez kopalnie, w których wydobywa się cenne kruszce. Jednak wszystko to jest niczym dla Ottmara, ponieważ jakiś czas temu zorganizował konkurs na najpiękniejszą lalkę, która miała być prezentem urodzinowym dla jego córki. Zwycięzcą okazał się być starzec imieniem Elzevir, który podstępem uwięził duszę dziewczynki w owej lalce i zbiegł. Ottmar wysłał za nim swe wojsko, ale nie zdało się to na nic. Poprzysiągł wtedy oddać królestwo temu, kto uratuje jego córkę. Wtedy zjawił się u niego Kain.
Elzewir to starzec, który całe życie poświęcił robieniu lalek. A właściwie, poświęcił zamykaniu dusz ludzi w lalkach. Niestety, popełnił błąd i zamknął w lalce duszę córki Króla Ottmara, jednego z najpotężniejszych ludzi w Nosgoth. Ottmar, nie będąc w stanie znaleźć Alzevira i uratować dziecka, obiecał oddać królestwo temu, komu się powiedzie. Wtedy zjawił się Kain, który wyruszył na poszukiwania lalkarza, ponieważ potrzebował armii Ottmara, którą miał zamiar dostać w zamian za uratowanie królewskiej córy. Zapuścił się aż na daleką, mroźną północ Nosgoth, do Jeziora Łez, gdzie lalkarz miał swój dom, strzeżony przez lalki. Tam stanął do walki z Elzevirem i pokonał go, jako że starzec nie był w stanie poważnie zagrozić młodemu wampirowi. Elzevir tragicznie zakończył swój żywot, skrócony o głowę mieczem Kaina.
William Sprawiedliwy był swego czasu dobrotliwym władcą małego królestwa na dalekiej, mroźnej północy Nosgoth. Jego poddani kochali go i darzyli szacunkiem, jednak z niewiadomych powodów, William stał się z czasem rządnym władzy tyranem, którego zaczęto nazywać Nemesisem. Po zaprowadzeniu tyranii na swoich ziemiach, Williamowi zapragnęło się całe Nosgoth. Wraz ze swymi wojskami wyruszył na podbój krainy, niszcząc wszystko co napotkał na swej drodze. Przeciwko niemu stanął wtedy Kain, dowodzący armią Willendorfu, która poległa niestety w bitwie nazwanej później Bitwą Ostatniej Szansy. Jednak to nie koniec historii młodego królewicza. Kain postanowił cofnąć się w czasie i zabić Williama, nim ten splądruje Nosgoth. Tym razem plan wampira powiódł się, ale miało to katastrofalne skutki. Przez przedwczesną śmierć Williama, ludzie nigdy nie poznali go jako Nemesisa, którym niechybnie by się stał, a zapamiętali jako świętego męczennika, zamordowanego przez rządnego krwi wampira. W ten sposób zwykli ludzie, odpowiednio podburzani przez Moebiusa, obrócili się przeciwko wampirom i narodziny swe mieli wtedy Łowcy Wampirów, następcy Sarafan.
Legacy of Kain copyright © (1997) Silicon Knights and (1999-2003) Crystal Dynamics | This site copyright © 2008-2022 All rights Reserved.
Layout by robaczek | e-mail: robaczek1913@o2.pl | Steam: robaczek1913 | Discord |
